Vanuit het oogpunt van waterbesparing zouden sportclubs serieus over het plaatsen van een kunstgrasmat serieus moeten nadenken om hun veld van natuurgras te vervangen.
Veel sportclubs beweren dat kunstgras niet praktisch is vanwege de nadelen ervan. De informatie hieronder laat zien hoe kunstgrastechnologie door de jaren heen is ontwikkeld, zodat zelfs professionele sportclubs een waterbesparende kunstgrasmat kunnen gebruiken met de zekerheid dat ze aan de belangrijke eisen op het gebied van spelerveiligheid en prestaties voldoen.
Natuurlijk Gras
Een sportveld met natuurlijk gras heeft enorm veel water nodig om de kwaliteit van het oppervlak te behouden. Dit is te zien in bovenstaande foto van een sprinklerinstallatie die het voetbalveld voorafgaand aan een wedstrijd besproeit. Voldoende water zorgt ervoor dat het gras in optimale staat blijft.
Dit is met name belangrijk voor een sportveld (in tegenstelling tot een gazon), omdat de noppen van de voetbalschoenen het kunstgras zwaar belasten en modderige plekken veroorzaken. Regelmatig water en mest geven is nodig zodat het gras kan herstellen. Soms is het ook nodig om het gras opnieuw in te zaaien of bij te leggen om de beschadigde plekken van het veld te vervangen.
In de zomermaanden kan het gras door gebrek aan water bruin worden of doodgaan. Door de intense warmte van de zon droogt de grond in de zomer sneller op zodat de wortels geen water uit de bodem kunnen onttrekken. In koudere maanden wordt het water in de grond vastgehouden zodat er minder vaak water hoeft worden gegeven.
Kunstgras
Kunstgras werd al in 1965 ontwikkeld en loste veel problemen horende bij natuurlijk gras op. Water was niet langer een vereiste zodat sport ook mogelijk werd in droge klimaten zoals in Afrika. Zelfs in natte klimaten kan kunstgras helpen tijdens droogteperioden water te besparen.
Helaas stonden kunstgrasvelden vroeger bekend om de onrealistische balresponsiviteit en waren ze nogal eens de oorzaak van blessures door het harde oppervlak. Nieuwe productontwikkelingen in de jaren 1980 leidden tot een tweede generatie kunstgras die goedkoper gemaakt kon worden dankzij de introductie van een lagere vezeldichtheid en door de gaten op te vullen met zand. Hoewel dit een voordelige oplossing was, had die vergelijkbare problemen als het originele harde oppervlak. Dit betekende dat het, ondanks de waterbesparende voordelen van kunstgras, niet redelijk was te verwachten dat sportclubs het oppervlak zouden accepteren. Er was nog verdere ontwikkeling nodig.
3G Kunstgrasmat
Een kunstgrasmat van de derde generatie (3G) biedt een sportoppervlak dat niet alleen water bespaart maar ook voldoet aan de wensen van de spelers.
Het nieuwe 3G kunstgras werd halverwege de jaren 1990 ontwikkeld en biedt een veilig en realistisch alternatief voor natuurgras. Het succes van het nieuwe kunstgras is te danken aan een aantal verbeteringen. Ten eerste zijn de vezels van een zachter materiaal gemaakt, namelijk van polyethyleen. Ten tweede wordt er nu gerecycled rubber gebruikt als vulmateriaal. Dit is veel zachter dan het zand dat eerst werd gebruikt. Ten slotte steken de kunstgrasvezels minimaal 20 mm boven de laag vulling uit zodat er een oppervlak ontstaat dat net zo reageert als natuurgras.
Vanwege deze aanzienlijke vooruitgang in productie zijn sportclubs over de hele wereld weer geïnteresseerd in kunstgrasmatten. Een 3G kunstgrasmat van de nieuwe generatie zal ongetwijfeld een belangrijke rol spelen in de toekomst van sport en waterbesparing.
